Cennete, şeytan bir daha giremeyecek!

Ağaçların birbirine âşık olduğu gece. Yanıldığımı anlamıştım. Dünyadaki insanlardan daha fazla hissediyorlardı ağaçlar aşkı. Biliyorlardı birbirlerine âşık olunca, Allah'a daha çok yaklaşılırdı. Aşkın sırrı buradaydı. Aranan, ama bir türlü bulunamayan sevgili, aslında bizdik Aslımızda duran, o bize emanet edilen, kalbimizde bekleyen nur, biz sevgili olunca harekete geçiyor, bizi Allaha kavuşturuyordu Nur tamamlanıyordu. Aslı gibi oluyordu.

Hepsi birbirine âşık ağaçların harf ormanında, kendinizi düşünün Kalbinizi Kalbinizde sizi bekleyen nuru Ve ey sevgili İşte biz bir araya gelince, o nur tamamlanıyordu Allaha kavuşuyordu cevher Dünyadan ayrılmadan, cenneti görebiliyorduk, kalb gözlerimizle.

Sen birbirimizi görmeyi umuyordun belki. Ben, seninle tamamlanınca, Allahı göreceğimi biliyordum. Öyle olmamış mıydı daha önce. Tek olunca, sen benden daha ayrılmadan önce, cennette, bütün kelimeler bana öğretildiği an, görmüştüm Nurlar Nurunu Ey sevgili, o zaman secde etti bütün yıldızlar bana. Güneş ve ay secde etti... Bir tek o secde etmedi Belki secde etseydi, sen yaratılmazdın ey sevgili. Dünya hayatı başlamazdı. İnmezdik madde boyutuna. Seni göremezdim. Dokunamazdım... Konuşamazdım.

Ey sevgili, senin için, birbirine âşık ağaçların altında, o sıcak toprağın üzerinde, ılık bir rüzgârla, biz, ey sevgili, ikimiz, yeniden bir gibi, Allahı anmamız için yaratıldı bu dünya.

Zamanın olmadığını düşündüm hep. Doğrudur da bu. Zamanı kabul edersem, vücudumun içinde esir kalacağımı düşündüm. Zamanın dışında bir vücut olmadığı söylenmişti bize. Cennette ey sevgili, zaman yoktu. Beni o kadar çok sevdin ki bana dokunmak istedin. O an başladı zaman. Çünkü göründüm sana. Vücudum önce topraktan, sonra ateş, su ve havadan oluştu. Dile geldi. Çarmığa gerildim.

Dile geldi şeytan Aramıza girdi İstemeseydin sen, görünmeyecektim Cennette, birbirine âşık ağaçların arasında, biz, ikimiz, iç içe yaşayacaktık.

Ey sevgili, bu dünya hayatı, tek bir düşünceden ibaret Hatırla aslımızı Bize öğretilen o sırlı kelimeleri. Kelimelerin şekillerini. O küllî düşüncenin içinde biz düşündükçe, kâinatta yer değiştiren kelimeleri. Allahın kelimelerini bozamaz hiç kimse.

Kalem olan sensin, ey sevgili. Biz tamamlanınca, şeytanı almadan aramıza. Karanlıklar aydınlanacaktır nurla.

Şeytanın adımlarını izleyenleri, yaratılışı bozmaya çalışanları, büyük bir hüsran bekliyor.

Ey sevgili, birbirine âşık ağaçların arasında, altımızdan ırmaklar akarken, biz, ikimiz, tek bir kelime gibi, Allaha kavuşacağız yeniden.

Günahın, maddeleşme boyutu unutulacak o zaman Nur içinde kalacak düşüncelerimiz.

Bu düşüncelerimizin içinde aşkımızın her zerresi kâinata yayılacak, Allahı zikredecek.

Cennete, şeytan bir daha giremeyecek. Halim Selim

#halimselim