Dünya iskelesinden ‘gemi’ kalkmak üzere!
Hayatın bilinmezi insandır! Söze gelmez elbette bu ‘sır’! Herkes kendi yaşar bu sırrı kalbinde… Kalbini ‘oku’yabilirse…
Susarak ara vermelisin her an düşüncene… Susmalısın ki o düşünce ‘bir’ olsun… ‘Bir’ olsun Rabbinden gelenle… Kalbin hatırlasın vahyi! Vahyin yurdu Cennet’i! Susmalısın düşünmeden önce… Ve ‘dua’ etmelisin… Kelimelerini kıbleye baktırmalısın… Kalbine secde ettirmelisin hepsini… Kolay mı? Tefekkür için ‘bir’ hazırlık gereklidir hep! İbadet eder gibi!
Düşünsene kalbinin içinde ‘bir’ sır var! Ve bunu bilmiyorsun… Tefekkür ederek açmaya çalışıyorsun o sırrı! Ve açılabilir de her an! Kelimeleri secde ettirebilirsen! Ey secde aşkı! Hiç kimseyle paylaşmam seni! Sonsuzdur o an! Kalbim düşünür seni… Benim hiçbir mevcudiyetim kalmaz o an!
Ey secde aşkım! Bu aşk değil mi bizi, tüm secde kardeşleriyle her gece buluşturan… Secdelerde ki ‘bir’ dua ile her gece yeni bir dünya kurulur… ‘Bir’ tahayyül işte! İçinde hiçbir kötülük barınmaz, barınamaz!
Rabbim o anın içinde bir defa daha sorar bize… Ey kulum! Ben sizin Rabbiniz değil miyim? Gözyaşları içinde çıkar kelimeler kalbimizden… Kâlû-belâ!
Ve zaman durur secdede! Öylece kalırız… Dünyadan çıkarız… Maddenin karanlığından sıyrılırız… ‘Mana’ ile buluşuruz… 'Bir''bir'imizle buluşuruz secdede… Ve aşk başlar o an… Söz biter! Hiçbir dilde olmayan bir konuşma… ‘Bir’ mana dili! Aşkın dili işte!
Yazılamaz o dilde! Konuşma bittikten sonra hatırlanamaz da! Aşk bu! Yaşanır sadece… Ve hiçbir mevcudiyeti kalmaz bu dünyada!
İnsanın kalbindeki ‘sır’, bir emanet sandığıdır! Rabbinle irtibat için… Görünmek isteyenleri engeller… Yüzlerce yıldır, insanlara gözükmek için çırpınan ‘şey’leri durdurur! Şöyle söylemek daha doğru belki de! İnsanın, Rabbiyle kurduğu özel hattır! Allah’ın ipidir! Ve sen secdedeyken, bu dünyadaki mevcudiyetin ‘bir’ tül gibi şeffaflaşınca, o hat sana açılır işte! Şeytanın tüm bu dünyayı saran sanal ağına rağmen… Hissedersin Cennet’i… Ve aslını… Aslolan hakikatini… Kovarsın artık hayatından şeytanı… Çünkü öyle güçlüdür ki o hakikat! Ey! Ey kalbim! Öyle güçlüdür ki kalbinin içinden, Rabbinle kurduğun o bağ! Yeter ki sen kurtul bu dünyadaki şeytanın ağından… O hat açılır hemen…
Şeytanın bu küresel ağından kurtulunca, ‘Aşk’ başlar! Melekelerin açılır yeniden… Cennet’i hissedersin… Gözyaşları içindeyken iyice yaklaşmış bile olabilirsin Cennet’e… O zaman görürsün aslını… Aslolan hakikattir! Ey!
Sözün sınırlarını geçmemeliyiz! Susmalıyız şimdi! Susmalıyız ki bu tefekkür devam edebilsin, ‘hiç’ bitmesin… ‘Mana’ denizinde kaybolalım biraz daha… Nasıl olsa birazdan varacağız yeniden dünya iskelesine…
Kim bilebilir ki şimdi! O iskelede belki de bizi bekleyen birileri vardır!
‘Nur’ yüzlü secde kardeşleri! Hayati Sır
