İnsan kendini ‘oku’yabilirse Rabbini bilir…
Kendi ile geçinen ve geçinemeyen… ‘Kendi’ ile…
‘Kendi’ni bilmeyen kim! Kim olduğunu!
‘Dünya’ ne! ‘Ahiret’!
Cennet ve Cehennem!
Ve ‘söz’!
İşte ‘yazı’ burada gerekli…
‘Yazı’yı bilmeyen, bu soruları cevaplayamaz… ‘Söz’ niçin ‘yazı’ya döküldü!
‘Kalb’ kendini ‘ayna’da görebildi mi? Ve ‘oku’yabilseydi bu ‘yazı’ları ne hissederdi?
‘Oku’ması için kâinatı ‘insan’, ‘halife’ insan, nasıl ‘bir’ hayat yaşamalı? ‘Hayat’ nedir sorusu burada bir cevap bekliyor işte bizden…
Hayat ve ölüm…
Hayattayken ölümü düşünmek, ölünce ise hayatın hesabını verebilmek…
Ve Cennet… Ve Cehennem!
Ve ‘bir’…
‘Yazı’nın kapsama alanı, ‘söz’ün kapsama alanı ile örtüştüğü zaman ‘bir’lenir hakikat!
‘Yazı’ ‘söz’e gelir!
‘İnsan’ olur!
Anlamakla birlikte hakikat, ‘an’ olur!
Ve namazda ‘miraç’ gerçekleşir…
Aynı anın içinde ‘bir’!
‘İnsan’da tecelli eden hayat! Hayat ve ölüm ‘bir’!
‘Kim’ konuşur ilk! İlk defa ‘bir’ ‘söz’! ‘Aşk’ belki…
‘Aşk’sa ilk söz, ‘vahdet’ içinde ‘bir’ ‘an’!
İlk ‘ayna’ ‘söz’! Aynı an ve aynı anlam… ‘Öteki’ yok daha! Belki ‘hiç’ olmayacak!
‘Hiç’e geri dönmez ‘insan’ ‘bir’ daha!
Var olduktan sonra!
‘Halife’ insan çünkü…
İnsan ‘halife’ olmayı başarırsa aynı an işte ve aynı anlam…
Ya Allah… Ya Muhammed…
İşte hakikat!
Tek ‘hakikat’…
Tek ‘bir’ hakikat…
Ve ‘oku’ emri!
( Gecelerle iç içe sabah… Tek bir sabah ve geceler…
Ne kadar kararırsa kararsın gece, nasıl olsa ‘sabah’ olacak… Tek bir sabah!
Ve biz bileceğiz o zaman kim olduğumuzu!
Nur içinde kalmış ‘bir’ kalb ile…
Nurdan ‘bir’ denizin üzerinde…
Secde edeceğiz Allah’a…
Bilecek o an ‘kalb’ niçin attığını bunca zaman… Bu kalb atışları, zamanın ‘bir’liği içinmiş… Bir insanda ‘bir’lenen zaman! Belki her insanda birlenecek zaman!
Zaman her insanda ‘bir’lenirse işte ‘sır’ burada der hayati sır!
Secde kardeşliğinden kastımız budur…
İnce bir frekans ayarı… Parazit yapmamak için…
Parazit görüntüsü şeytana aittir…
Şeytanın ‘bir’ görüntüsü yoktur!
O yüzden işte ‘insan’a secde etmemiştir…
‘Hiçbir’ şey göremediği için…
Görebilseydi eğer, ‘insan’ın kim olduğunu bilebilir miydi?
Kendi ile ‘iyi’ geçinen bir insan parazit yapmaz…
Kendi ile arasına ‘şeytan’ı almaz… ‘Kalb’ine her koştuğunda orada Cenab-ı Allah’ı bulur… ‘Söz’ olur! Kendi ile konuşur!
Dünya hayatı Cennet olur artık ona!
‘Oku’ emrinin sırrı buradadır işte!
Hakikati ‘bir’le, anı anla, dünyadaysan bile gel Cennet’ime kavuş…
Kendini bul, Rabbini bil… Hayati Sır
