Hayatının eşiğinde duruyordu… Sanki bir adım daha atsa dışına çıkabilecekti hayatının… Birden ayakları ters dönmüş gibi oldu...

Kalbinin ışığı yüzüne vuruyor… Hiç konuşmadan oturuyoruz bahçedeki taş havuzun kenarında… Tahta çitlerle çevrili bahçede yüzlerce çiçek...

Sesi duyulmuyor… Kâğıdın hışırtısı ormanı çağırıyor odaya… Bir tabut kadar küçük odası… Pencere yok… Rüzgâr, yazı yazdığı kâğıtlarda...

Bahçedeki ağacın ağladığını duydum uykumun arasında… Kalkıp, tahta pencerenin kenarına geldim… Ağlıyordu gerçekten… Dayanamadım, yanına...

Şeytan kalbe giremez… Girebilseydi eğer… İnsan olamazdık… Işın denizinde boğulurduk. Nar, içine alırdı bizi… Korunamazdık… Kendine secde...

Sayısız ağaç… Bir düşünün, ağaçların arasından yükselen bir tepenin üzerindesiniz… Hangi tarafa baksanız bir ağaç denizi görüyorsunuz… Ve...

Ağaçlara bakıyorum, ağaçların yerine cenneti görüyorum… Güzel bir sabah… Dünyada gördüğümüz ağaçlar, cennetteki melekler olabilir mi?...

Ağaçların birbirine âşık olduğu gece.… Yanıldığımı anlamıştım.… Dünyadaki insanlardan daha fazla hissediyorlardı ağaçlar aşkı…....

Herşey, kadınlar kendi tabiatlarından ve içinde hayat buldukları, sonsuz güzellikteki dış dünyadan çekilince başladı… Aslında bu seçimi...

Aşkın olan herşey O'nundur… Bu dünyada ne kadar gerçek aşk varsa O'nundur… Aşkı yüceltmeli insan… Aşkın olanın hakkını vermeli… Eğer...